( Chacha )
રિવરફ્રન્ટ – આ નામ સાંભળતા જ અમદાવાદની શાન સમા રિવરફ્રન્ટ નું જ દ્રશ્ય દેખાય. પણ એ નદીની પેલી પાર વાળું. આજે મારે જેની વાત કરવી છે એ છે લાલદારવાજા થી જુના અમદાવાદ સાઈડ ઉતરી અને રવિવારે ભરાય એ માર્કેટની. એને ગુજરી બજાર પણ કહેવાય – ને ફક્ત રવિવારે જ ભરાય. હવે આ વાંચીને મૂકી ના દેતા.
ઓકે, હું રવિવારે અમદાવાદ હોઉં તો ત્યાં જવાનું પ્લાનિંગ કરું જ. છેલ્લે લોકડાઉનના કારણે કેટલાય સમયથી જવાયું નોહતું. ત્યાં મારા માટે ખાસ આકર્ષણ ત્યાં મળતા જુના પુસ્તકો અને નવી પેનો !! હા પેનો સારી મળે ત્યાં, એક ભાઈ 20 રૂપિયા થી લઈને 100 રૂપિયા સુધીની અનબ્રાન્ડેડ પેનો લઈને બેઠા હોય. ત્યાં લોકોનું ટોળું પણ ખાસ્સું હોય !! હું દર વખતે 2-3 પેનો લઇ આવું. પેન હું ત્યાંથી પણ લઉ અને મેં જર્મની થી Lamy પણ મંગાવી હતી. દરેક કેટેગરીની એક અલગ જ મજા છે. જેમ લારીમાં ખાવું અને જાજરમાન હોટેલમાં ખાવું. આમાં એવું નથી કે લારીનું ખરાબ. અમૂકવાર લારીનો ટેસ્ટ હોટલ કરતા સારો હોય. એમજ આ પેનનું પણ છે.
ત્યાંથી થોડા આગળ જતાં જુના પુસ્તકો વેંચતા એક કાકા દેખાયા. મેં તેમની પાસેથી લોકડાઉન પહેલા એક પુસ્તક લીધું હતું જેનું નામ હતું ” India Is For Sale – By Chitra Subhramaniyam “. આ એક પોલિટિકલ કટાક્ષ બુક છે. આ અત્યારે એ એક રેર કોપી છે, જે મને આ કાકા પાસેથી મળી હતી. તેથી આવીજ લાલચમાં આજેય હું ત્યાં ઉપાડ્યો. એ જ કાકા ખુરશીમાં બેઠા હતા અને જોડે એક ઓટલા ઉપર પુસ્તકોનો ઢગલો પડ્યો હતો. મેં એ પુસ્તકો ફંફોસવા માંડ્યા. કાકા એમના કોઈ પરિચિત ત્યાં આવ્યા હતા એમની સાથે વાતો કરતા હતા. એમને સાંભળીને હું અવાક જ થઈ ગયો. તે બંને અંગ્રેજીમાં વાર્તાલાપ કરતા હતા. હું એમને સાંભળતા સાંભળતા પુસ્તકો ફન્ફોસ્તો રહ્યો.
મારી પહેલી નજર એક પુસ્તક પર પડી એ હતું ” History Of World Civilization – By J.E.Swain.” મેં તરત એ પુસ્તક લઈ કાકાને બતાવ્યું. કાકા એ હાથમાં લઈને તરત એનો ભાવ કર્યો. એ લેવાનું નક્કી કરી, ફરી બીજા પુસ્તકની શોધ ચાલુ કરી. મને હંમેશા પ્રવાસવર્ણન ના પુસ્તકો આકર્ષે. એટલે મારી નજર પડી એક એવા જ પુસ્તક પર, જેનું નામ હતું ” Discovery – World’s Great Explorers and their Tragedies . આ મેં જોતાવેંત લઇ લીધું, અને કિંમત પૂછતી વખતે એમ થતું કે આની કિંમત તો ઊંચી જ હશે ! પણ કાકા જે કિંમત બોલ્યા – મને તો મજા પડી ગઈ. પછી તો એને લઈને બીજું પુસ્તક શોધવા માંડ્યો. હજી શોધતો હતો એટલામાં કાકા તરત એક બીજું પુસ્તક લઈને આવ્યા જેનું નામ છે ” The World Travel – By Reader’s Digest ” . “લો, આ તમને ગમશે. આ તમને મારા તરફથી ભેટ ” હું અવાક જ થઈ ગયો. જે માણસ પુસ્તક વેચવા બેઠો છે એ મને આવડું મોટું પુસ્તક ભેટ આપે ? પણ લાલચના લિધે મેં એ લઈ લીધું.
હજી મારી પુસ્તકની ભૂખ સંતોસાઈ નોહતી. એટલે હું હજી બીજા પુસ્તકો શોધતો હતો. એટલામાં મારી નજર હિમાલય વિશેના એક પુસ્તક પર પડી જેનું નામ હતું ” Himalaya – Through The Lens Of Sadhu”. તરત મેં આ પુસ્તક લઇ લીધું. એટલામાં કાકા ફરી ઉભા થઈને ક્યાંક જઇ આવ્યા અને લદાખ વિશેનું એક પુસ્તક લઈ આવ્યા અને મને આપ્યું, કે લો, આ મારા તરફ થી ભેટ. કાકાએ કહ્યું કે મેં નક્કી કર્યું હતું, કે જે આ હિમાલયનું પુસ્તક લઇ જશે તેમને હું આ લદાખ નું પુસ્તક ભેટ આપીશ. આમ બબ્બે પુસ્તકો ભેટમાં આપ્યા પછી તો મને એ કાકાને ભેટવાનું મન થઇ ગયું. હું કાકાનો આભાર વ્યક્ત કરતો હતો, ત્યારે ત્યાં ઉભેલા એક ભાઈ, કે જેઓ એક વકીલ હતા અને કાકાના મિત્ર પણ હતા, તેઓ મને બાજુમાં લાઇ ગયા અને એમના વિશે ઊંડાણમાં વાત કરી.
કાકા નું નામ છે, મોહમ્મદ હુશૈન શેખ. તેઓની પાસે B.A, M.A, B.Ed, M.Ed ની ડીગ્રી છે. તેઓ ધંધુકા પાસેની એક સ્કૂલમાં પ્રિન્સિપાલ હતા. ત્યારે પણ તેઓ પોતાનો ઘણોખરો પગાર આર્થિક રીતે પછાત બાળકોને ભણવાવામાં વાપરતા. અત્યારે તેઓ નિવૃત્ત છે. તેઓ જુના પણ જરૂરી પુસ્તકો શોધી લાવી અને અહીંયા વેચે છે. અને મારા જેવા ઘણાને વહેંચે પણ છે !! ઘણા સ્ટુડન્ટસ પણ ત્યાં પુસ્તકો લેવા આવતા હોય છે, આમાંથી મોટાભાગના કાકાને ઓળખતા જ હોય છે.
કોઈવાર ગુજરી બજારમાં જાવ, તો એ કાકાને મળજો. મળવા જેવા માણસ છે.
આ જગ્યાનો મેં પહેલા એક વીડિયો પણ બનાવ્યો હતો, એ ઓણ અહીં મુકું છું. પણ એમાં આ બુક્સ અને કાકાનો ઉલ્લેખ નથી.
“અમદાવાદ એટલે… એનો જવાબ કોઈ એક વાક્યમાં સીમિત નથી. દરેકના માટે અમદાવાદ ની અલગ અલગ વ્યાખ્યાઓ છે. મેં લગભગ 1993 થી અમદાવાદ જવાનું શરૂ કર્યું. મારા મામા નડિયાદ થી ત્યાં શિફ્ટ થયા એટલે વેકેશન પણ અમદાવાદમાં શિફ્ટ થયાં.આણંદ પછી અમદાવાદ જ એવું એક સીટી છે કે જ્યાં હું ચાલતો ફર્યો, સાયકલ લઈને ફર્યો, બાઈક લઈને ફર્યો અને છેલ્લે કાર લઈને પણ ફર્યો. કાંકરિયા ના ખુલ્લા ખુલ્લાં રોડ પર સાયકલ લઈને આંટા પણ માર્યા અને અત્યારનું નવું કોમર્શિયલ કાંકરિયા પણ ફર્યો. એ બે વચ્ચે મને જેટલો ભેદ જંગલના સિંહ અને પ્રાણી સંગ્રહલાય ના સિંહ મા હોય એટલો જણાયો.પણ, અમદાવાદ એટલે ઓછું સૂતું, કાયમ દોડાદોડી કરતું અને સદાય વિસ્તરતું શહેર.સવારે ફાફડા ખાવામાં લાઈન લગાવે અને રાત્રે કોંટીનેન્ટલ, ઇટાલિયન રેસ્ટોરન્ટ માં ટેબલ બુક કરાવે એ અમદાવાદ.BRTS ની જોડે રેસ લગાવી પોતે આગળ નિકલ્યાનો આનંદ માણે એ અમદાવાદ. ( અહીંયા ‘જે તારું છે એ મારું છે’ એવા ભાવ થી લોકો BRTS મા પણ બાઈક અને ગાડી ચલાવે !☺️)મર્સિડિઝ લઈને નેહરુનગર કે લો-ગાર્ડન બાર્ગેઇન કરી ખરીદી કરવા જાય એ અમદાવાદ.સવારે સોનુ અને સાંજે સુગંધ સાથે ખાવાનું વેચે એવું અમદાવાદ.મણિનગર થી બાઈક લઈને નેહરુનગર જતા હોય તો સાબરમતીના બ્રિજ સુધી હેલ્મેટ બાઈકના મીરરે પહેર્યો હોય અને જેવી નદી ઉતરે એટલે પોતે પહેરે એ અમદાવાદ.દર વિકેન્ડમાં કોઈને કોઈ ઇવેન્ટ યોજાય અને હિટ પણ જાય એ અમદાવાદ.આ ઇવેન્ટમાં જવા માટે ફ્રી પાસનું સેટિંગ કરી જાય અને પછી છેલ્લે મોટી હોટેલમાં ફેમિલી સાથે જમવા જાય, એ અમદાવાદ.આવુ તો હજી ઘણું છે. તમને યાદ આવે તો તમે પણ લખી શકો છે.અમદાવાદમાં રખડવું મારા માટે તો એક લ્હાવા થી ઓછું નથી.હમણાં શનિ-રવિ, એમ બે દિવસ Ahmedabad International Literature Festival માં ગયો અને એને માણ્યો, ત્યારબાદ ગમતા અમદાવાદ ની થોડીક રખડપટ્ટી ઓણ કરી.અહીં એની થોડીક તસ્વીરો યાદગીરી રૂપે…
આ બધી જ તસ્વીરો, આ લખનારે જાતે જ રાખડીને લીધેલી છે.© સુશાંત ધામેચા
“ગોવા” – આ નામ પડતા જ આપણા મગજ માં પહેલો વિચાર “બીચ” અને “બીયર” નો જ આવે ! મારે પણ એવું જ થયું હતું. હું તો બીયર કે દારૂ પીતો નથી, તો મારા ઘણા મિત્રો કહેતા હતા કે, “ તું તો દારૂ, બીયર પીતો નથી, તો ગોવા જઈને તું શું કરીશ ?” સાલું પહેલી વાર તો મને પણ એમ થઇ ગયું કે વાત તો સાચી, હું ત્યાં જઈને કરીશ શું ? પછી થયું કે લેટ્સ ટેક અ ચાન્સ ! આમતો હું ફરવાનો જીવડો, એટલે કૈક ને કૈક રીતે તો એન્જોય કરીશું જ …
Sushant's Blog 